Το βιβλίο αυτό αποτυπώνει ένα κομμάτι της σύγχρονης Ιστορίας, και είναι επικεντρωμένο στην Ζάκυνθο μιας τραγικής εποχής, αφού τραγικός και μόνο μπορεί να χαρακτηρισθεί ένας Εμφύλιος Πόλεμος, ασχέτως αιτίων, αποτελεσμάτων και του ποιος είχε δίκιο και ποιος όχι. Και το σύγχρονο ελληνικό κράτος δυστύχησε να έχει τρεις εμφύλιους πολέμους, τους δύο μεσούσης της Επανάστασης του 1821 και με τους τούρκους να προελαύνουν στην Πελοπόννησο.

Δεδομένου ότι στο βιβλίο αυτό τα γεγονότα καταγράφονται πολύ κοντά στο χρόνο κατά τον οποίο διαδραματίσθηκαν, θα λέγαμε πως μάλλον πρόκειται για ένα Χρονικό. Η Ιστορία πάντα στηριζόταν σε Χρονικά, πάντα πολύτιμα, αφού πηγάζουν από αυτόπτες μάρτυρες, τη στιγμή που τα γεγονότα διαδραματίζονται. Προϊόντος του χρόνου τα γεγονότα φθίνουν στις μνήμες έως ότου όσοι τα έζησαν και τα θυμούνται χάνονται κι αυτοί και μένουν τα χρονικά να τα θυμίζουν.

Εξαντλημένο εδώ και πολλά χρόνια, επανέρχεται να διηγηθεί στη νεότερη πλέον γενιά εκείνα τα γεγονότα, ενδεχομένως να προκαλέσει νέες συζητήσεις σήμερα κάτω από νέα δεδομένα και να γίνει η αφορμή, αλλά ιστορικής έρευνας και η βιβλιογραφική πηγή νέων μελετών.